door Mark Rotsaert

In dit bijzonder boek over geestelijke begeleiding zijn elf teksten verzameld van de auteur, Associate Fellow in ignatiaanse spiritualiteit in Campion Hall (Oxford). Alle hebben de Geestelijke Oefeningen als fundament. Vanaf het begin wordt de lezer geconfronteerd met de derde toelichting over “hoe te beginnen aan je gebed”: “… De geest omhooggericht zal ik overdenken hoe God onze Heer naar mij kijkt, enz. En dan maak ik een gebaar van eerbied of nederigheid” [75]. Bidden is in relatie treden. Zo zal het gebed ook eindigen met een samenspraak. De auteur gaat in op de kwaliteit van die relatie: hoe is God aanwezig in ons gebed? Over die relatie gaat het namelijk ook in geestelijke begeleiding. Een tweede tekst uit de Oefeningen, omtrent het onderscheiden van de goede en de kwade geest [313], loopt als een rode draad doorheen de verschillende bijdragen. Ook deze onderscheiding staat bij geestelijke begeleiding centraal. Hierbij is de gulden regel: laat je leiden door wat je dichter bij God brengt, en laat je niet vangen door wat je van God verwijdert.

Wat boeit in dit boek is de zeer persoonlijke insteek van de schrijver. Je groeit als het ware mee met de persoon van de auteur. Je leert zijn kritische vragen kennen en volgt zijn zoektocht naar antwoorden: wat moeten we met die “geesten”? Je verbeelding is een belangrijk instrument in de Oefeningen en doet je dingen zien die er eigenlijk niet zijn. Daarentegen staat de zwaartekracht, die je niet ziet en niet kunt vastnemen, maar wel heel reëel is. Een landschap kan je in vervoering brengen, een muziekstuk kan je ontroeren. Ze bewegen je innerlijk, ze raken je affectiviteit. Ook in de moderne kosmologie en in de hedendaagse filosofie vindt de auteur aanknopingspunten om oude beelden op een nieuwe manier begrijpelijk te maken. De laatste bijdrage heeft als titel: Ecology, Angels and Virtual Reality: A Triptych.