Wat leer je van Pierre Favre, meester in innerlijke onderscheiding? In dit webinar vertelt Nikolaas Sintobin sj hoe Gods genade werkt in onze kromme lijnen.

🎥 Bekijk de video van het webinar

➡️ De video bekijken op YouTube.

Pierre Favre: meester in ignatiaanse onderscheiding

In het tweede webinar over Pierre Favre’s onderscheiding stond een kernvraag centraal: hoe schrijft God “recht op kromme lijnen”? Oftewel: hoe kan God via pijn, verwarring of falen toch leiden tot innerlijke vrijheid en vreugde? Favre was hierin een meesterlijk voorbeeld – een man met een uitzonderlijke gevoeligheid en luisterbereidheid, die zijn kwetsbaarheid leerde omvormen tot kracht.

Favre leefde vanuit ervaring. Niet wat had moeten zijn, maar wat í­s, was zijn vertrekpunt. Hij studeerde in Parijs met Ignatius van Loyola, die hem leerde onderscheiden wat van de goede geest komt en wat niet. Als iemand die snel ten prooi viel aan moedeloosheid of ergernis, oefende Favre zich in het aandachtig doorleven van gevoelens – niet door ze weg te duwen, maar door er met hart, verstand en vertrouwen naar te kijken.

Bekijk hier webinar 1 van Nikolaas Sintobin over Pierre Favre

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Gevoelens van troost en troosteloosheid herkennen

Een kernbegrip in de onderscheiding bij Pierre Favre is troost. Gevoelens van vreugde, rust, openheid en gedrevenheid zijn tekenen van de goede geest. Troosteloosheid – twijfel, angst, moedeloosheid of woede – wijst op de boze geest. Favre zag zulke gevoelens als een innerlijk signaal: “Hier gaat iets mis. Wat is er gebeurd?”

In het webinar komt een treffend voorbeeld uit zijn dagboek naar voren: Favre wachtte zes uur op een jongeman die niet kwam biechten. Hij voelde frustratie. Maar juist in dat moment “kreeg hij steun van de Heer”: de gedachte kwam op dat Jezus ook op ons wacht – zonder ergernis. Zijn gevoel keerde om: van irritatie naar mildheid. Zo werd de ervaring vruchtbaar, door wat je Pierre Favre onderscheiding zou kunnen noemen.

Gevoelens volgen, gedachten onderzoeken

Favre maakte onderscheid tussen gevoelens en gedachten. Gevoelens van troost mag je volgen. Maar gedachten die daarbij opkomen – zoals het idee om meteen grote beslissingen te nemen – moeten kritisch onderzocht worden. Enthousiasme is niet altijd betrouwbaar: het kan door de boze geest gebruikt worden om je te overvragen of anderen te overrompelen.

Omgekeerd kunnen ook in boosheid waardevolle inzichten ontstaan. Maar spreek ze pas uit als je weer in rust en liefde bent, anders gaan ze verloren. Dit onderscheid maken – ook in emoties – is een belangrijk aspect van Pierre Favre onderscheiding.

Onderscheiden in het moment zelf

Wat Favre bijzonder maakt, is zijn vermogen om onderscheiding in het moment zelf te beoefenen. Niet alleen achteraf, maar terwijl het gebeurt. Hij leefde een vorm van actieve passiviteit: aandachtig aanwezig zijn, open luisteren, en vertrouwen op de Geest van God. Zo groeide hij in geestelijke volwassenheid – en nodigde hij ook anderen uit om te ontdekken wat het goede is, zelfs als het leven krom lijkt te lopen.

📖 Meer lezen over Pierre Favre?

Pierre Favre: stille pelgrim en vurige ziel

Pierre Favre: vergeten mysticus die innerlijk leven tastbaar maakt