Heer mijn God,

Ik weet niet waar ik heen ga.
Ik ken de weg niet die voor me ligt.
Ik kan niet met zekerheid zeggen
waar hij zal eindigen.
Ook ken ik mezelf niet echt,
en als ik denk dat ik Uw wil volg,
dan betekent dit nog niet
dat ik dat ook werkelijk doe.
Maar ik geloof dat het verlangen om U te behagen
U in feite ook behaagt.
En ik hoop in dat verlangen te leven
bij alles wat ik doe.
Ik hoop nooit iets te doen zonder dat verlangen.
Als ik dit doe dan weet ik
dat U mij zult leiden langs het rechte pad,
hoewel ik er misschien niets van begrijp.
Daarom zal ik altijd op U vertrouwen,
ook al lijk ik verloren en in de schaduw van de dood.
Ik zal niet bang zijn
want U bent steeds bij mij,
en U zult mij nooit aan mijn lot overlaten
om mijn gevaren alleen te doorstaan.

Thomas Merton (1915-1986), trappist, auteur, sociaal activist, wordt beschouwd als een belangrijke hedendaagse mysticus. Bekende werken van hem zijn: Zaden van contemplatie en Louteringsberg.

James Martin S.J. citeert dit gebed van Merton in Iedereen kan bidden (zie Cardoner 2021/3) en beschrijft het als “een bijna universeel smeekgebed” (p. 84) dat je ook verbindt met de spiritualiteit van de auteur.